Smithson

Smithson raakte voor het eerst de kluts in zijn leven kwijt toen hij naar de benen staarde van een vrouw. Smithson is al zijn hele leven een benengek geweest. Het was het eerste wat hij zag toen hij werd geboren en sindsdien hebben benen hem nooit meer losgelaten. Psychiaters zeggen dat Smithsons beenfixatie te vergelijken valt met de innerlijke eenzaamheid van een dwerg die kost wat kost de liefde wil bedrijven met iemand die gezegend is met een normaal postuur. Vrouwenbenen zijn Smithson grootste zwakheid. Tegen elk soort andere waanzin is hij bestand en met wat hem niet zint, maakt hij korte metten. Smithson valt het best te omschrijven als puur dynmiet. Zijn energie laat elke andere kracht verbleken. Niemand heeft Smithson ooit kleingekregen. Steeds kwam hij er terug bovenop en vond hij een manier om de strijd verder te zetten. Als Smithson een deur komt binnengewandeld, zwijgt iedereen. Zijn soortgenoten staan machteloos tegenover zijn charisma die elke boze toeschouwer verslagen terug laat kruipen in hun verderfelijke hol van troosteloze eenzaamheid.
 
Zoals elke mens heeft Smithson een dipje gekend in zijn bestaan. Maar van zijn teleurstelling heeft hij zijn brandstof gemaakt. Zijn dipje kwam hem de hand schudden toen hij zich vol overgave kweet aan zijn twaalfde job. Smithson is altijd een man geweest met vele kwaliteiten vandaar dat hij zich wiegerde te houden aan vast werk. Smithson heeft in zijn leven van alles en nog wat gedaan, maar zijn job als detective vond hij tot nog toe het boeiendst. Deze baan werd hem toevertrouwd door een gerechtsdeurwaarder, die gerechtelijke stappen tegen hem had ondernomen toen hij diens huurcontract niet meer kon betalen. Hij vervulde de job met belabberd weinig resultaat, maar het werk stond hem op zijn lijf geschreven. Tijdens het vervullen van zijn job heeft hij zijn grote liefde leren kennen. Zijn grote liefde, die hij tot zijn achilleshiel rekent. Haar naam is Lady Death.
 
Op een moordend hete dag kwam er een vrouw bij hem binnen die hem vroeg te speuren naar een zekere Gogol die volgens de opdrachtgever in de huidwas gekropen van haar man die een relatie was begonnen met de broer van de toenmalige president van Rusland. De zaak heeft Smithson nooit kunnen uitklaren, maar de benen van de vrouw zitten nog steeds in zijn hoofd geprent. Naar het schijnt zou de man zich schuilhouden in het wassalon Red Koldowskys in New York. Geen kat die de zaak verder heeft uitgeklaard. Niemand die de waarheid hieromtrent ooit zal weten, behalve Smithson die wellicht zijn geheim zal meenemen in zijn graf.
 
Toen de vrouw in Smithson kantoor binnenkwam zat haar jurk zo strak dat de naden ervan elk moment konden breken. Ze liep op hakken die zo hoog waren dat ze op miniatuurstelten leken. Ze wankelde als een dronken invalide, maar ze had een duizelingwekend prachtlichaam. Smithsons ogen sloegen tielt en toen hij naar haar gaapte, met een erectie waar je tien bakstenen op kon stukslaan, kreeg hij een vuistslag in het aangezicht, hetgeen hij de ultieme daad van liefde vond. Smithson noemde haar Lady Death. Bovendien was ook haar kont prachtig. Ze had een kont zo rond als de maan. Nog nooit van zijn leven had Smithson zo een prachtige kont gezien. Het ging elk denkbeeld te boven, wat het gemakkelijker maakte om de vuistslag die hem was toebedeeld, te aanvaarden. Aan de vuistslag heeft Smithson een gebroken neus overgehouden die hij steeds geweigerd heeft van te spalken. Elk restje liefde dat overschiet, dient te worden gekoesterd, is één van zijn uitspraken waar hij nooit heeft van willen afwijken. Smithson is een man die alle touwtjes in handen heeft. Hij gelooft in wat hard maakt.
 
Tussen Lady Death en Smithson is het jammer genoeg nooit wat geworden, ofschoon even zijn ze samen geweest en hun samenzijn rekent Smithson tot de gelukkistige jaren uit zijn leven. Zoals elke grote liefde heeft Smithson haar nooit kunnen vergeten en besloot hij zijn job te laten voor wat het was en zocht hij zijn heil in het uitvinden van nutteloze dingen. Zo had Smithson het lumineuze idee opgevat om een zaklamp uit te vinden op zonne-energie en zag hij in zwarte inlegkruisjes een gat in de markt. Ook wou hij de ruimtevaart dienen door een pen uit te vinden die tegen gewichtloosheid kan zonder dat er zwaartekracht nodig is om de inkt uit de pen te krijgen. Momenteel is Smothson bezig met sloten uit te vinden voor winkels die 24 op 24 uur open zijn. Zijn verloren liefde geeft hem kracht en bevrijd hem op de wraak van al wat lijden is.
 
Lange leve de nutteloosheid is Smisthsons motto, maar het meest is hij trots is op zijn klaarkommachine. Deze opmerkelijke machine heeft hij gebouwd toen de eenzaamheid zijn hart aan het wegvreten was. Smitshon werd zo verteerd door verdriet toen Lady Death hem als een vuilniszak achterliet voor een neger die onderzoek deed naar toverwortels. Smithson is er nog steeds van overtuigd dat de neger haar heeft vergiftigd, maar hij weigert hem aan de tand te voelen, daar hij respect heeft voor de keuze van zijn muze. Na de breuk heeft Smithson Lady Death nog één keer opgezocht. Dit in funcite van zijn nieuwe project. Hij goot Lady Death in het gips met de bedoeling een afdruk van haar benen te maken. Gewillig liet Lady Deadth Smithson begaan, daar ook een uitgestorven liefde nog steeds voor zekerheid zorgt in het leven. En zo geschiedde ... de klaarkommachine bestaat uit een afgietsel van de benen van Lady Death. Haar tenen zorgen voor het vibrerende effect en doen dienst als de ultieme implantaten van het genot. Smithson is zeer gelukkig met zijn uitvinding en hij schaamt zich nooit, daar hij vindt dat vrije mensen geen schaamte kennen.
 
Smithson is een trouwe Langepootmüggenstad bewoner. Bij de dood van zijn ouders, die onbegrijpelijk op hetzelfde moment hun laatste adem uitbliezen, erfde hij diens huis alwaar hij zijn waanzin kon botvieren. Net als de piraat is Smithson een drager geweest van het enzym en heeft hij te kampen gehad met overtollig oorsmeer, slapeloosheid en is hij van de ene verslaving in de ander gesukkeld. Momenteel is hij verslaafd aan rode en zwarte pilletjes. Het is zijn manier van overleven. Steeds draagt hij een zonnebril en een zwart hemd dat openstaat tot aan zijn borst, hetgeen zijn gespierde borstkas waar hij niet voor traint, extra in de verf zet. Ook heeft Smithson een spottende zelfingenomen glimlach als die van een sluipschutter die zeker is van zijn stuk en ziet hij eruit als een krijger met borstelige wenkbrauwen. Met trots en rede mag Smithson zich de bezieler en leider noemen van de beweging Minder dan niks.
 
In de beweging zetelen opmerkelijke individuen die ooit hebben moeten af rekenen met de genadeloze kracht van het enzym. Samen streven ze naar de ultieme knal en de piraat aanziet de beweging als een soort verlosser die hen op hun queeste moet begeleiden. Samen zullen ze het enzym tot de laatste snik bestrijden.

Email:

Subscribe to: *

kosmospiraat newsletter

Anonymous user preferred language:

Site default language

Nederlands

Engels (English)

Anonymous users will be subscribed with the selected preferred language. They will receive newsletters in this language if available. Registered users will be subscribed with their preferred language as set on their account page.